Universum

Nadat er tijdens de periode van de Oudheid de eerste echte wetenschap-beoefening plaatsvond in het oude Egypte, Griekenland en China viel Europa daarna ten prooi aan de z.g. 'darkages', een periode waarin weinig wetenschappelijk onderzoek werd gedaan, deels omdat het destijds overheersende Christendom de mening was toegedaan dat je niet mocht onderzoeken hoe God alles had gemaakt.

De eerste 16e eeuwse sterrenkundigen die de planeten bestudeerden werden al vrij snel verketterd en liepen een grote kans op de brandstapel terecht te komen.

Toch waren zij de eersten die ontdekten dat in het heelal de mens en de aarde niet het middelpunt waren, zoals de Bijbel wilde doen geloven. Het bleek veel complexer te zijn.
Pas in de 17e eeuw ontwaakte de wetenschap in Europa uit zijn lange slaap en werden veel geloofsdogma's ter discussie gesteld door nieuwe ontdekkingen.
In die tijd ontstond de klassieke fysica onder invloed van Newton en anderen en lange tijd geloofde men dat deze mathematische fysica de wereld perfect en juist begreep en omschreef.

Daar kwam echter begin 20e eeuw verandering in. Einstein ontdekte dat tijd en ruimte toch wat anders in elkaar zaten, dan men altijd gedacht had. Ze waren relatief en stonden niet vast. Een andere richting in de fysica die omstreeks dezelfde tijd ontstond was de Kwantumfysica, tegenwoordig door tal van nieuwe bewijzen en experimenten de enige wetenschap die ons veel meer kan doen begrijpen over de echte samenstelling van het universum.
Het is gebleken dat er eigenlijk twee ruimtes zijn, namelijk ten eerste onze vertrouwde zichtbare wereld en universum, die beantwoord aan de klassieke fysica. Daarin een tweede ruimte, die de bouwstenen bevat van deze zichtbare wereld, namelijk de atomaire wereld van de allerkleinste deeltjes, zoals elektronen, neutronen, etc. Deze tweede wereld gedraagt zich totaal anders dan onze zichtbare wereld en dat maakt het nou juist enorm interessant om meer te weten te komen over onze situatie in het universum.
Elektronen, de kleinste bouwsteentjes van alles om ons heen, zijn onvoorspelbaar (nonlocaal). Zo kunnen ze op 2 plaatsen tegelijk zijn, op een plek verdwijnen en op een andere plek terugkomen en lijken soms met een hele andere dimensie in contact te staan. Ook is inmiddels talloze keren bewezen dat er soms sprake is van verstrengeling (entanglement) van twee of meer elektronen, ongeacht de afstand. Alsof ze een soort telepathisch contact met elkaar houden.

 
Steeds meer kwantumfysici zijn de mening toegedaan dat wij een soort holografische projectie zijn vanuit een andere dimensie. Onze zintuigen vormen wellicht een 2-dimensionale projectie om tot een 3-dimensionale.
Tijd en ruimte lijken eigenlijk niet te bestaan in de moderne wetenschappelijke ontdekkingen (en daar storen zich uiteraard veel klassieke fysici aan). Interessant is dat de parapsychologie datzelfde ook al de afgelopen eeuw had ontdekt, geheel losstaand van de kwantumfysische ontdekkingen. Immers het verschijnsel helderziendheid in de toekomst (precognitie) lijkt erop te duiden dat tijd niet bestaat en telepathie lijkt er op te duiden dat afstand niet bestaat.
Ook steeds meer wetenschappers raken ervan overtuigd dat ons menselijk bewustzijn blijkbaar in deze kwantumfysische dimensie thuishoort en dat dit bewustzijn losstaat van onze vergankelijke hersenen.
Zou het zo kunnen zijn dat wij met z'n allen in een soort matrix achtige dvd bevinden (een soort computerspel, dat voor een groot deel vastligt)? Ook een DVD of computerspel is immers 2-dimensionaal (platte schijf) en pas door een laserstraaltje wordt alles 3-dimensionaal en zichtbaar als een soort levensfilm. Ook daar ontstaan tijd en ruimte pas als je de DVD laat afspelen. 

Tja alle ontdekkingen die men nu doet in de kwantumfysica waarin men merkt dat er communicatie mogelijk is met de onzichtbare elektronen o.a zou wel eens onze grote vriend kunnen zijn waarover men wereldwijd zo verschillend denkt met alle gevolgen van dien.

Uit eigen ervaring krijg ik altijd antwoord als ik vragen stel aan het universum. Niet altijd direct en ook niet altijd langs voor ons gebruikelijke wegen als wij aan communicatie denken.  

En zou het niet heel logisch zijn dat alles wat je kan bedenken ook werkelijk bestaat?? Toen ik vroeger naar de destijds populaire serie Star Trek keek leek het me niet onvoorstelbaar dat ergens in het immense universum dergelijke wezens best konden leven. Dat we elkaar zouden kunnen up-beamen zoals Dr.Spock in de serie vaak riep. Wie weet wat we over pakweg 100 jaar allemaal ontdekt hebben?

Boeken:

De hele olifant in beeld - Marjo De Vries

Kwantumshift in het wereldbrein - Lazlo

Het holografisch universum - Michael Talbot 

De verbinding - Lynn Mc. Taggert